Πριν λίγες μέρες επέστρεψα από Θεσσαλονίκη, ένα ταξίδι αστραπή. Συνάντηση με φίλους που είχα να δω αρκετό καιρό. Τελικά αυτές οι συναντήσεις γεμίζουν τις μπαταρίες. Ειδικά όταν υπάρχει άπλετος χρόνος και η απαραίτητη «ελευθερία» για να πίνουμε άφθονο τσίπουρο δοκιμάζοντας ανέμελα λιχουδιές που καρτερά η ψυχή μας ή καλύτερα το στομάχι μας.
Ανάμεσα σε αναμνήσεις, παραστάσεις και αφηγήσεις, λύνουμε τα ψυχολογικά μας ατενίζοντας τον μουντό συννεφιασμένο ουρανό προσπαθώντας μάταια πάντα να βρούμε αιτίες και λύσεις. Να απαντήσουμε στα «Γιατί», στα «Πως» για να καταλήξουμε στα «Ίσως». Κάτι σαν group therapy αλλά χωρίς να εστιάζουμε κάθε πρόβλημα για πάνω από πέντε λεπτά. Μπορεί βέβαια να επανερχόμαστε στο ίδιο θέμα κάθε τρεις και λίγο, αλλά δεν είναι πρόβλημα αυτό. Στόχος είναι να υπάρχει ροή, μια γλυκιά λογοδιάρροια που κάνει το νου να ξεθολώνει από τις πιο βαθιές του σκέψεις.
Θα το χαρακτήριζα ως «ένα μικρό, ευχάριστο διάλειμμα» ανάμεσα σε δηλώσεις και καταθέσεις ψυχής ανακατεύοντάς τα με προβλήματα καθημερινά, συναισθηματικά, εσωτερικά. Το καλό σε αυτές τις συναντήσεις, εκτός του ότι κερδίζουμε τα χρήματα του ψυχαναλυτή, είναι το απίστευτο γέλιο που ρίχνουμε! Μπορεί να βρεθούμε στη χειρότερη ψυχολογική κατάσταση, αρκεί όμως μια ατάκα για να λυθούμε στο γέλιο σα να μην υπάρχει τίποτα που να σκοτεινιάζει τις μέρες μας.
Η ατάκα βέβαια μπορεί να είναι εντελώς άσχετη, αλλά μάλλον γι’ αυτό καταφέρνουμε να λέμε τις μεγαλύτερες αλήθειες, να παραδεχόμαστε λάθη και ήττες σαν να βλέπουμε επιθεώρηση σε θέατρο. Θεατές της ζωής μας, που ναι είναι όμορφη κι ας πονάει μερικές φορές.
Η αναζήτηση φτάνει σε βάθος θυμίζοντας αρχαία φιλοσοφικά συμπόσια, το περιεχόμενο αλλάζει με κάθε κούπα από τα πολιτικά στα κοινωνικά, και έπειτα στα πειράγματα. Στο πως αντιλαμβάνεται ο καθένας την ζωή, τις επιθυμίες του, για όσα μετάνιωσε, για εκείνα που έχασε. Από το παρελθόν στο παρόν και έπειτα στο μέλλον αναλύοντας τι είναι καλό και τι κακό που βρίσκεται η ευτυχία και πως γεννιέται η δυστυχία, τα μονοπάτια του σωστού και οι παράδρομοι του λάθους. Ένας καμβάς με χρώματα δημιουργείται έχοντας κάθε χρώμα την δικιά του μικρή ιστορία βασισμένο σε μια μοναδική φωνή λογικής.
Αδημονώ για την επόμενη συνάντηση των κολλητών μου φίλων στην Θεσσαλονίκη, να ακούσω μυστικά και ψέματα, να τους ξαναδώ, να γελάσουμε, να πειραζόμαστε σαν να μην πέρασε μια μέρα, διότι αυτές είναι οι αναμνήσεις που μένουν ανεξίτηλες.
