Στην ερώτηση τι θα έκανες αν σου έμεναν ένα με δύο χρόνια ζωής; Πως θα πέρναγες τον χρόνο σου; Απαντήσεις που ρίχνουν φως σε τομείς της ζωής που βρίσκονται σε ανισορροπία, ή σε πράγματα που έχουμε παραμελήσει η αναβάλει. Μερικοί άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι δείχνουν ελάχιστο ενδιαφέρον στους αγαπημένους τους, άλλοι δηλώνουν ότι θα ταξίδευαν, θα άρχιζαν καινούργιο χόμπι η θα κατέφευγαν σε ένα ησυχαστήριο.
Μερικοί ανακαλύπτουν ότι έχουν αφήσει μισοτελειωμένες υποχρεώσεις που απαιτούν επίλυση. Κανένας λοιπόν δεν θα έλεγε θέλω να δω περισσότερη τηλεόραση, η θα έκανε πιο πολλά ψώνια, η θα πέρναγε την ώρα του στον υπολογιστή. Η πλειονότητα του κόσμου όμως, έτσι ξοδεύει τον χρόνο της! Οι άνθρωποι που, αν είχαν ένα η δύο Χρόνια ζωής, δεν θα άλλαζαν τίποτα είναι λίγοι. Κατά κύριο λόγο αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα λες και θα ζούμε για πάντα. Όταν έρχεται μια αρρώστια η ένας θάνατος ενός φίλου, ή κάποιος τραυματισμός, καταλαβαίνουμε την πραγματικότητα ότι εσύ κι εγώ πρόκειται να πεθάνουμε. Ο χρόνος μας στην γη είναι συγκεκριμένος και πολύτιμος.
Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να εμπεδώσουμε αυτή την πραγματικότητα, χωρίς να μας πιάσει κρίση! Τι είναι αυτό που έχει σημασία; Αφιερώνουμε αρκετό χρόνο και μέρος της ενέργειας μας στους συγγενείς, στα παιδιά, στους φίλους, στην δουλειά,στο σώμα, στο σπίτι, όχι. Γιατί να μην αναδιοργανώσουμε την ζωή μας σύμφωνα με τις προτεραιότητες μας, έτσι ώστε όταν έρθουμε αντιμέτωποι με τον θάνατο να μην μετανιώνουμε, αν τυχόν έχουμε αφήσει ατέλειωτες υποχρεώσεις, επιθυμίες, όνειρα. Ποιος ξέρει πόσο θα ζήσουμε;
