Αγάπη! Πόση ομορφιά, αρετή και γλυκύτητα κρύβει μέσα της αυτή η λέξη. Και μίσος! Πόσο άθλιο κι ανόητο συναίσθημα, πόσο φθονερό. Όσο πιο πικρό είναι αυτό, τόσο γλυκιά είναι εκείνη, όσο επιζήμιο είναι αυτό, τόσο ωφέλιμη είναι εκείνη. Γιατί το μίσος είναι πικρό και σ αυτόν που το έχει αλλά και στους άλλους, ενώ η αγάπη είναι γλυκιά και σ αυτούς που αγαπιούνται και σ αυτόν που αγαπάει.
Αν είχαμε πραγματική αγάπη όλοι μέσα μας, πόσο θα μας γέμιζε αυτό! Θα έδιωχνε από κοντά μας κάθε δυστυχία και θα μας γέμιζε με ευτυχία, χαρά και μακαριότητα. Αν βασίλευε η αγάπη δεν θα μας εξαπατούσαν οι άνθρωποι, δεν θα μας αποπλανούσαν, δεν θα μας κοροΐδευαν γιατί η αγάπη δεν κάνει κακό.
Αν βασίλευε η αγάπη δεν θα περπατούσαν οι άνθρωποι με κουρέλια, δεν θα περιπλανιόνταν οι άνθρωποι άστεγοι. Η αγάπη δεν θα άφηνε να καταλήξουν εκεί, αλλά θα τους έδινε τόπο ν’ αναπαυθούν γιατί η αγάπη “αχρηστεύεται”. Δεν θα υπήρχαν ζητιάνοι και φτωχοί, η αγάπη των πλουσίων θα κάλυπτε τις ανάγκες τους. Αν βασίλευε η αγάπη δεν θα μας απειλούσαν κλέφτες και ληστές, δεν θα υπήρχαν κακούργοι και παράνομοι.
Αν βασίλευε η αγάπη μέσα μας τότε θα ήταν το πιο γερό τείχος εναντίον όλων των εχθρών μας, γιατί όπου είναι η αγάπη, εκεί υπάρχει και ο ίδιος ο Θεός. Κοντά στην αγάπη όλα είναι όμορφα κι ευλογημένα. Αντίθετα κοντά στο μίσος είναι όλα καταστρεπτικά και θηριώδη. Το μίσος είναι άσπλαχνο, αλαζονικό, ανυπόμονο, ενώ η αγάπη σπλαχνική, ταπεινή, υπομονετική. Η αγάπη αγαθοποιεί, το μίσος κακοποιεί.
Για όποιον ζει στο μίσος, θλίβονται και οι άνθρωποι και ο Θεός. Για όποιον ζει στην αγάπη και ο Θεός και οι άνθρωποι χαίρονται. Ας αγαπήσουμε λοιπόν ο ένας τον άλλο κι ας διώξουμε μακριά το μίσος. Εμείς να κηρύττουμε μόνο το Θεό που είναι αγάπη. Πίστη και αγάπη να είναι τα παντοτινά μας όπλα ενάντια στο κακό και το μίσος.
