Όταν οι υποτιθέμενοι φίλοι κάνουν αφωνία την κρίσιμη στιγμή.
Όταν, περιμένοντας να πάρουν θέση, αυτοί σφυρίζουν ανέμελα.
Όταν τραβάς τα ζόρια σου κι αυτοί αποχωρούν με βήμα γοργό.
Όταν πίστευες σ’ αυτούς και τώρα παίζουν κρυφτό….ε τώρα θύμισέ τους, πως το κρυφτό τελειώνει πάντα με φτύσιμο!
Πώς γίνεται αυτοί που δήλωναν πιστοί-κολλητοί, τώρα να σαλιαρίζουν και να μεταδίδουν παραπληροφορία;
Πώς γίνεται να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν την αδικία και να παίρνουν ηδονή από την στενοχώρια σου;
Πώς μπορούν να κάνουν πράξη το “μην παίρνεις θέση, για να μη βρεις τον μπελά σου”, όταν η αλήθεια παρελαύνει από μπροστά τους και τα χειρότερα ατοπήματα που έλαβαν χώρα εναντίον σου δεν ταράζουν την κούφια τους συνείδηση;
Γίνεται λοιπόν! Και ξέρεις γιατί; Γιατί αυτοί είναι η ποιότητά τους. Γιατί τρελαίνονται να παίρνουν τον εύκολο δρόμο και να σε καταπατούν που δείχνεις τόσο αξιοπρεπής και δεν αναζητείς τον οίκτο τους.
Γιατί αρέσκονται να κυλιούνται, σαν τα γουρούνια, στη λάσπη τής μίζερης ζωής τους.
Γιατί ποτέ δεν χτύπησαν το πόδι τους ενάντια στην αδικία και γίνονται γαλαντόμοι και κόλακες σε κάθε “τίποτα”.
Ω “φίλοι μου αγαπημένοι!”, πόσα μαθήματα μου δώσατε. Όχι, δεν σας ευγνωμονώ. Γιατί με βγάλατε με βίαιο τρόπο από την αθωότητά μου κι ήταν ευλογία για μένα να πιστεύω σ’ έναν ιδανικό κόσμο. Ξέρετε τί μου αναδείξατε; Αυτούς τους ξεχωριστούς. Αυτούς που εξαρχής νόμιζα νόμιζα πως έκαναν διακριτικό πέρασμα από την ζωή μου και τότε, στα δύσκολα με παρηγόρησαν, κοιμήθηκαν στον διπλανό καναπέ, μου μίλησαν όταν είχα ανάγκη συμβουλών, κι έμειναν σιωπηλοί, όταν δεν ήθελα ν’ ακούσω τίποτα. Είναι αυτές οι εκπλήξεις, οι άνθρωποι που δεν περιμένεις να είναι εκεί και τελικά, είναι τόσο κοντά σου!
Σε σας τους πρώτους και στη λυκοφιλία σας, εύχομαι να διακρίνετε κάποτε την αρετή από την κακία. Και στους πραγματικούς φίλους, σ’ αυτούς που ερμηνεύουν σωστά τον όρο, έχω να πω πως αξίζετε τον σεβασμό όλων, για τις αρχές που διέπουν τη ζωή σας και για το πόσο χρήσιμοι είστε στην κοινωνία. Ένα πέρασμα κάνουμε όλη απ’ τη ζωή. Ας αξίζει τον κόπο!