Επιθυμία, γένους θηλυκού. Μια ορολογία που ξεσηκώνει, που κάνει τα συναισθήματα να μοιάζουν με κύματα μεγάλα μιας αγριεμένης θάλασσας.
Μια δυνατή ανάγκη, μια εντονη διάθεση, πόθος, όρεξη, για μια κατάσταση ή ένα πρόσωπο ή την απόλαυση γενικότερα.
Οι επιθυμίες χωρίζονται σε τρείς τάσεις. Στην κλίση, στην ροπή και στο πάθος. Στην πρώτη περίπτωση η επιθυμία είναι δυνατή, στην δεύτερη υπάρχει ισχυρή επιθυμία και στην τρίτη περίπτωση, η επιθυμία είναι ακατανίκητη.
Ο κάθε άνθρωπος διαχειρίζετε διαφορετικά την όποια επιθυμία του, ανάλογα με τον χαρακτήρα του και την αυτοπειθαρχεία του. Κάποιοι υποκύπτουν, κάποιοι οχι. Το να υποκύψει κανείς σε μια επιθυμία δεν είναι απαραίτητα κακό ούτε και απαραίτητα καλό. Υπάρχουν επιθυμίες για κάτι που ζήσαμε και θέλουμε να το ξαναζήσουμε και επιθυμίες για κάτι άγνωστο που όσο το φανταζόμαστε, τόσο θέλουμε να το δοκιμάσουμε, να το ζήσουμε, χωρίς φυσικά αυτό να προϋποθέτει, πως αν το τολμήσουμε θα είναι εξίσου όμορφο όπως το φαναταστήκαμε.
Οι επιθυμίες που πραγματοποιούνται μας αφήνουν στο τέλος και το ανάλογο μάθημα-συμπέρασμα για το αν τελικά άξιζε ή οχι η εκάστοτε επιθυμία μας. Οι άλλες που μένουν απραγματοποίητες συνήθως παίρνουν την μορφή ονείρου, μένουν δηλαδή για πάντα ένα όνειρο. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, όπως εκείνων των επιθυμιών που ναι μεν δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, ξεχάστηκαν δε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό ίσως να σημαίνει πως εντέλει δεν ήταν τόσο σημαντικές για εμάς.
Η δέκατη εντολή "Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστί", είναι ίσως από τις εντολές εκείνες που κανείς δεν τηρεί στο έπακρο. Η μη τήρησή της γεννά πολλά απωθημένα,έτσι ώστε ο άνθρωπος ποτέ να μην είναι ευχαριστημένος. Συναντούμε και την ρήση του Βούδα "όλος ο πόνος δημιουργείται από τις επιθυμίες", που δείχνει πως πέραν θρησκευτικών πεποιθήσεων του καθενός, ως φαίνεται, η επιθυμία, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, αφήνει στους ανθρώπους πόνο. Πόνος, ο οποίος προέρχεται κυρίως από την επιθυμία της ίδιας της επιθυμίας.
Άλλωστε ετυμολογικά η λέξη "επιθυμία" σχετίζεται με την λέξη "θυμός" και ο θυμός προκαλεί πόνο.
Είναι πολύ σημαντικό να φτάσει κανείς να ξεχωρίζει αν πράγματι επιθυμεί κάτι ή κάποιον ή αν αισθάνεται έτσι από λαιμαργία θέλοντας συνεχώς να ταίζει το εγώ του.
Είναι ακόμα πιο σημαντικό ίσως, να φτάσει κανείς σε επίπεδο τέτοιο, ώστε να μην έχει καμία επιθυμία, ιδιαίτερα προς τα υλικά αγαθά. Οι επιθυμίες αγχώνουν, αποπροσανατολίζουν αλλά είναι και αυτές οι ίδιες που σε ορισμένες περιπτώσεις δίνουν κίνητρο για ζωή.
Next Post: Η Μελωδία και ο Στίχος