Καλώς όρισες στον κόσμο των ορίων σου

desma

Κι όμως…

Ξαφνικά, σε μια ανάσα σου νιώθεις την αίσθηση πως τα έχεις περάσει…
Πως δεν ήσουν ποτέ εκεί που σου έμαθαν να ονομάζεις «ευτυχία»…

Κι όταν έφυγες μέσα στη δίνη των «γιατί» σου, συνάντησες μπροστά σου κάτι «πρέπει» θρασύτατα που σε κάρφωναν στη γη…

Τα «θέλω»… Αποκοιμήθηκες πάνω τους και σε ξύπνησε η ελπίδα…
Τα υπερασπίστηκες με κάθε σταγόνα από τα δάκρυα σου…Τα διεκδίκησες και τα αγάπησες από την πρώτη στιγμή…με την πρώτη ματιά…

Κρίμα τον κόπο σου…

Όταν σε τύλιξε η κλωστή της απόγνωσης, εσύ τα κατηγόρησες και με θυμό τα έκλεισες ερμητικά στο πηγάδι της σιωπής σου… με την πρώτη κι αυτό…

Τα «θέλω» σου…η τροφή της ψυχής σου…
Σύμμαχοι… Σύμμαχοι αλλά και εχθροί…

Δύσκολο να κόβεις τα νήματα… αλλά εφικτό…
Δύσκολο να σε μαθαίνεις… αλλά αναγκαίο…
Δύσκολο να απομακρύνεσαι… αλλά ασφαλές…
Δύσκολο να είσαι Εσύ…
αλλά μονόδρομος, αν θες δικές σου ανάσες…

Η αποδοχή… λύτρωση…
..η αποδοχή των άλλων…

Η δική σου αποδοχή όμως…
είναι σωτηρία…είναι δικαίωση…είναι απόδειξη πως τα πέρασες και εκεί βρήκες εσένα…

Καλώς όρισες στον κόσμο των ορίων σου…

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.