Η θάλασσα, το καταφύγιο μας!

Πόσες φορές έχεις πέσει τόσο ψυχολογικά που δε θες να δεις άνθρωπο, που δε θες ν ακούσεις λέξη,που νιώθεις τόσο κενός. Πνίγεσαι. Θες να φύγεις μακριά απ όλους και απ όλα! Πρώτος προορισμός που σου έρχεται στο μυαλό, κάπου που να αισθανθείς γαλήνη, ηρεμία, ελευθερία, απεραντοσύνη. Να γεμίσει η ψυχή και το βλέμμα σου από γαλάζιο και λευκό! Και δεν είναι αλλού, παρά στη θάλασσα!!!

Στη Θάλασσα που είναι πάντα εκεί, να της λες όσα νιώθεις και να κρατάει την υπέροχή της εικόνα μόνο για σένα! Στη θάλασσα που ξέρει, ξέρει πότε είσαι χαρούμενος και πότε λυπημένος και γίνεται η φωνή της ψυχής όταν οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να πουν αυτά που νιώθεις! Είναι λοιπόν εκεί για να σε ταξιδέψει στην ηρεμία ή στην τρικυμία της.

Να ακούσεις τον ήχο των κυμάτων και να αισθανθείς το δροσερό αεράκι που φυσά να σου χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο.

Να δεις το φως του ήλιου να καθρεφτίζεται επάνω της…

Να αναζητήσεις τον κρυμμένο θησαυρό στον απέραντο βυθό της.

Όλα εκεί!

Στη θάλασσα,στη θάλασσα που με τον τόσο ξεχωριστό του τρόπο την περιέγραψε ο Καββαδίας. Εκεί να κολυμπήσεις και να ταξιδέψεις κι εσύ παλεύοντας σαν άλλος Οδυσσέας να κρατηθείς στα κύματα και να βγεις νικητής!!!